mümkün olabilen bir olgudur;
çok sevdiğim ezgilim de bu haldeydi, kendisini çok seviyordum. sanki susuzluğumu dindirdiğim bitmez ve sonsuz bir pınar gibi, oradan oraya beni sürükleyen acı dolu bir kızdı. ezgilim dememin sebebi; ezgi ve sevgilim'i birleştirdim.
o beni hiç anlamadı. ben onu gerçekten çok sevmiştim. hala çok uzaklardan onu koruyup kollasam da, o artık başka kolların insanıdır. seni kaybetmek bana hep acı verdi ezgilim. seni kucağıma alıp yokuş aşağı koştuğum zamanda yaptığım şey çok mu aptalcaydı? ama ben seni çok seviyodum, sen ise çok yorgundun, dayanamamıştım, seni kucağıma alıp koşmuştum. yanımda nasıl ağladığını hatırladıkça, hatırladıkça ben de ağlıyorum. sanki kendi babamı kaybettim, ama seni kaybedemezdim ki; her şeyini bildiğim kız. beraber bilgi oyunları oynardık, hep ben kazanırdım. bana küserdin, sonra kaybederdim, küsme diye. o gün bugündür, bilgi yarışması tipi oyunları oynamıyorum. kazanırım da küsersin diye. ama hep o boşluğu hissediyorum içimde, hep seni özlüyorum ezgilim. geri dönemesen de, kapı köşe gelirsen, bir gün özlersen, kollarımı açmış, bekliyorum seni.
