Merhaba dostlar.Konu gayet başlıktaki gibi basit.24 yaşındayım,hazırlık ile beraber 5.5 sene üniversite okudum ve dondurdum okulumu.Okula devam ederken de bu çalışma mevzusu beni buhranlara sokuyordu.Okulu dondurduktan sonraki boşluk ve bir işe girmem bu hissiyatı daha da artırdı.istanbul'un en iyi liselerinden birine gittim neredeyse hiç ders çalışmadan.Lisede de aynı şekil devam edip, sınavdan 6 ay önce istediğim yeri kazanamayacağımı farkedip dersleri komple bıraktım. 1 sene daha hazırlanayım dedim aile istemedi,şartlar izin vermedi.Mecbur o seneki puanımla yerleştim başladım üniversiteye.Bölümüm 1 gram çekici gelmedi,zaten çok da seve seve yazmamıştım tercihleri az önceki sebepten ötürü.Okuldan hocalar ayrı soğuttu ben ayrı soğudum.Biter bir şekilde dedim birike birike iyice kötüye sardı.Derslerin kötülüğüne sağlık sorunlarım eklenince okulu dondurdum. Ben ne yapıcam ne edicem diye düşünürken okulu bırakayım, sınava girip açıköğretim işletme okuyayım, hem kısa dönem yapayım askerliği hem de ertelenmiş olsun dedim. Askere de gitmek istemiyorum o bambaşka bir mesele.
Aile baskısı ile işe girdim,12 saat çalışıyorum.Daha önceden kısa dönem çalıştığım 3 5 işi saymazsak ciddi bir işim olmadı.ilk 1 hafta falan yeni birşey olduğu için yorgunluktan gebermeme rağmen sardı,sıkıntı olmadı devam ettim ama sonra çıldırmaya başladım.12 saat işte 2 saat de git gel yolda geçiyor vaktim.8 saat de uyuduğumu varsayarsak 1 günden elime kalan 2 saat oluyor. Günümün 22 saatini hiçbirşey yapmadan ( uyuyarak ) ve hiç istemediğim şeyleri yaparak ( iş ) geçiriyorum. Ben böyle 40 50 sene imkanı yok çalışamam dedim kendi kendime. O bana kalan 2 saatte banyo mu yapayım,tuvalete mi gideyim,şöyle bi pcye göz mü atayım derken hop bitiyor ve yine uyuyup ertesi gün işe gidiyorum. Delirmek üzereyim. Ailemin zamanla azalan desteği bir süre sonra tamamen bitecek ve tek başıma kalıcam bu sıkıntı ile başbaşa. Ya açıköğretime başlayıp bir yandan çalışıp KPSS vs ile daha iyi bir iş bulup hayatıma öyle devam edicem ( yine çalışmış olucam ), ya okuluma devam edip ıkına sıkına 2 sene uğraşıp ( bir ihtimal ) okulu bitirip mühendis olup çalışıcam ( yine çalışıcam ) yahut ben bu diyardan gidicem abicim.
Fikirlerim çoğunluğa her zaman zıt olmuştur,böyle geldi böyle gidiyor.Normal hayatım zaten sinir stresle,üzüntüyle,kimseyle anlaşamamakla ve çıldırmakla geçiyor. Belki öneren olur diye söyliyim psikolojik ilaç kullandım bir süre fakat tek yaptığı ota boka sinirlenmemi engellemek oldu,hiçbir sorunumu çözmedi,çözmeyeceğini biliyodum,çözmeyecek de.50 55 yaşımdan sonra zaten yaşamayı düşünmüyordum,geçmişte de intihara eğilimim oldu fakat 1 haftadır ciddi ciddi planlıyorum.
12 saat değil de günlük 8 saat çalıştığımı , hadi asgari ücret değil de 2bin lira maaş aldığımı varsayalım. Maaş dolayısıyla yine kıt kanaat yaşayacağım ve yine günümün 3te2si hatta daha fazlası bomboş geçecek. Hele bunu ileriye yönelik düşündüğümde bir ihtimal yaşayacak olduğum 50 yılın 35 40 yılını hatta daha fazlasını uyuyarak ve zamanımı,emeğimi satarak geçirmeyi aklım almıyor. Böyle bir hayatı kaldıramıyorum,kaldıramayacağım. Hedonist ve sanırım tembel bir insanım. Zevk almadığım birşeyi kesinlikle yapamıyorum,yapsam da delire delire yapıyorum.
Çalışan insanlar bana söylesin nasıl oluyor da çıldırmadan,kafayı yemeden buna katlanıp her gün işe gidebiliyorsunuz,buna devam edebiliyorsunuz ? Kazandığınız parayı ( çok bile olsa ) harcayacak zamanınız bile olmadan nasıl bu şekilde yaşamaya devam edebiliyorsunuz ? Bana önerileriniz nelerdir ?
Zevk aldığın şeyleri bul ve onlarla para kazanmaya çalış diyenler olabilir.Vasıfsız elemanım ben abicim. Zevk aldığım hiçbirşey bana bu ülkede para kazandırmaz. ingilizceye bayıldım hayatım boyunca,genel olarak yabancı dillere ilgi duydum ve başarılıydım,yabancı dil okutmadılar bana ne iş yapacaksın ne kadar para kazanacaksın vs vs diye. ingilizce biliyorum ve başka diller öğrenmek de hep içimde olmuştur. Sadece ingilizce ile de para kazanmamın tahminimce imkanı yok.Zamanında rap müzikle uğraştım emin olun onda da para yok. Online oyunlar oynuyorum,fazlasıyla başarılıyım ve streamerlik,takım oyunculuğu dışında o konu üzerinde de yapabileceğim birşey yok.Stream için çok şanslı olup kanalının tutması lazım falan filan,takım için de türkiyede yemez,büyük ihtimal de bir takım kuracak adam beni almaz benden önce alabileceği birçok başka oyuncu bulur. Durum vaziyet bundan ibaret. Şu işte ilk maaşımı alıp sonra ailemi sevgilimi terkedip ..tir olup gidip o parayı harcamak,hayattan alabildiğim her zevki alıp sonra da ölmeyi beklemeyi düşünüyorum. Daha çok yazılır da zaten uzadı fazlasıyla.Döktürün bakalım.
Edit : Herkes çalışıyor,herkes çalışmak zorunda tarzında gelecek cevaplar için; bunun ben de farkındayım fakat ben bu şekilde yaşamaktansa hiç yaşamamayı tercih ediyorum.
