yasanan bir anı hatirlatan, manevi hatırası olan nesnelerdir.
her ne kadar acı verse de özlemin hafiflemesini sağladıkları için gözden sakinilan, önemli bir yere konur. kullanmaya bile kiyamazsin, zarar görmesinden korkarsin çünkü. o nesneye bir şey olsa, sahibine zarar verdim diye bile üzülür insan.
sevgi, ölümden sonra da devam eder. belki daha fazla şekilde devam eder. Bu yüzden nesne değildir önemli olan, sahibi yaşarken yeterince sevememenin pismanligidir onu önemli kılan.
