hayattan ne istiyorsun? kendinden ne bekliyorsun? ya da herhangi bir şeyi bekliyor ya da istiyor musun? önce bunların cevabını bul.
hayatıma çaktığım çivileri teker teker sökmeye çalışıyorum yerlerinden... izleri silinmiyor... daha kaç yıl geçecek bilmiyorum kendime dönebilmem için... aldığın karar ne olursa olsun pişman olma.. belki senin için doğru olmayacak.. ama pişman olma.. hadi kaldır kendini de devam et, bir adım daha at. sersemliğinden, unutkanlığından, çaresizliğinden, öfkenden ve bataklığından ileri bir adım at.. çünkü kalbin ilk defa onunla hızlandı peşini bırakma.. kırılmış, terk edilmiş, vazgeçilmiş olsan bile şimdi yanında.. sonunda kendini bir uçurumun kıyısında bulacaksın belki, hem korkmazsın da düşmekten. devam et. Seçtiğin yoldan ayrılma.. canın çok acıyacak belki ama yolundan vazgeçme.. eğer kendini uçurumdan düşerken bulursan işte o zaman aklına “palyaçodan korkan, yüreğini yüreğinde hissettiğin, annenden sonra sana cancağzım diyen, saatlerce sevişmek yerine elleri ellerinde sözlerinin yetmediği yerde de gülen gözleriyle sana bakacak adam” gelsin.. o zaman ağla.. hıçkırarak ağla.. ve sadece şunları söyleyip mutlu olmasını dile;
“sigarayı azalt, kahveyi şekersiz iç, bir daha asla huzursuz hissetme, palyaçodan korkma, seveceğin insanla güzel yüreğinde çiçeklerini büyüt, harika bir bahçe yap. hoşça kal”
