Sokakta rengarenk kumaşları uçuran hafif bir rüzgar varmış. Kadınlar, erkekler, -bir de inanır mısınız- çocuklar sokağa çıkmışlar.
Sokağa.
Ama kimsenim canı artık yanmazmış.
insanlar seni uzaktan kumanda edebilecekleri bir ekran gibi izleyip izleyip önyargılarını püskürüp gitmekten vazgeçmişler. Senin duyguların olduğunu sadece kendi duyguları var olduğunu öğrendiklerinde geçerli saymaktan da...
Ya da bu davranışı oluşturan hormonları artık insan vücudu üretmiyormuş belki.
Oha! Hatta...
insanlar artık sadece, sevgi için sevebiliyorlarmış!
