Ben, boğuluyorum uçsuz bucaksız bir okyanusta.
Ve ben, bilmiyorum yüzmeyi.
Hep beklemişim ki biri gelsin, öğretsin bana yüzmeyi.
Sen gel.
Ya da bir deniz kızı gelsin, bir yunus.
Yeter ki dibe batmayayım artık, korkmayayım okyanusun sonsuzluğundan.
Lakin ne sen geldin, ne yunus ne de deniz kızları.
Ve ben öğrenemedim yüzmeyi.
Yine batıyorum, lakin bu sefer korkmuyorum.
Ne yüzüme vuran dalgaları hissediyorum, ne de çaresizliği.
Ve ben artık ne kurtulmayı deniyorum, ne de kurtarılmayı bekliyorum.
Çünkü ben, artık hiçbirşey hissetmiyorum.
(biliyorum, acilen şiir yazmayı bırakmam gerek...)
