anlatmaya calisirsin kücücük parcaya icinden gecenleri. sayfalarca yazarsin bitmek tükenmek bilmez, hep yarinlara birakirsin devamini. tamamlamak ümidiyle baslarsin her gün yarim kalan cümleni. ve her yeni cümle yeni birini dogurur ve sonu gelmez icinde kopan volkanlari aktarmanin kagida. sen de bilirsin aslinda lafin lafi actigini ve sürekli ayni seyden bahsettigini ama yine de güzeldir yazmak ve her cümle bitisinde tekrardan almak tüm mektubu... aşk mektubunu... gidecegi yere bir türlü ulasamayan mektup. hep bi kitap arasinda tozlanarak kalmis olan mektup... üzerinden yillar gecse de yine de gözlerini dolduran, icini sizlatan mektup... iç buruklugunun sessiz haykırışı...
