ATATÜRK uysal bir insan değildi. Hatta haşin olduğu dahi söylenebilir. Böyle olduğu halde çok terbiyeli, çok olgun, çok merhametli, çok hoşgörülü bir insandı. Temiz kalpliydi, alçak gönüllüydü. Gösterişten, uzaktı. Vazife başında lâubaliliğe yer vermez, fakat özel yaşantısında sevdiklerinin nazını çekerdi. Dostlarına, arkadaşlarına vefalıydı. Zaten Atatürk'ün en büyük üstün hallerinden biri de kin ve garaz gibi insanî duyguların üzerine çıkabilmiş olmasıdır. Bağışlamayacağı suç yok gibiydi. Bir çok hataları gördüğü halde, görmemezlikten gelirdi. Kin tutmaz, çabuk affederdi. Kimleri, ne zaman affedeceğini de çok iyi bilirdi. Hırsı çok çabuk geçerdi.
edit: granda'nın demesiyle, bu tür hitapları varmıs ata'nın. bir keresi hariç alınmamış hiç. onda da gercekten kızmış atatürk kendisine.
adamın tek kusuru da bu olsun be! şehit yakınına "israil dölü" demiş sanki!
amacım elbette kıyas yapmak değil başkalarıyla, lakin, simdiki yöneticilerle aradaki farkı koymak gerek ortaya.
