Bizim Lisanımız imparatorluk lisânı idi.o günlerde halkın dahi bildigi binlerce kelimenin yerine onlardaki mantikla -sözcük- ler türettiler.efendiler kelimeyi müesseseler ya da şahıslar uyduramaz,onu halk kendi hançeresinde yoğurur bir yere oturtur;mesela: merdive kelimesi Farsca nerduban dır.Millet merdiven yapmisdir.ve diger dillerden alinan kelimeler imlasina dokunulmadan yazilir,telaffuzunda farkliliklar olsa da aslina sâdık kalinirdi.Osmanli âdâbı budur.Bugün dildeki kelimlerinin buyuk kısmı rumcadır.Rumca fransizca olanlara itiraz edilmemiş,menşei Islâm kültürü olan kelimeler yok edilmeye gayret edilmişdir.O devrin rumlari,gayri müslimleri dahi buradaki bazilari kadar harâretle gerek dile gerekse ecdadımiza buğz etmemişlerdir,lâkin şimdikiler onlardan daha şedid ve küfürde israr sahibidirler.Dildeki ihânet,islâma ihânetin bir cüzzüdür.
