Kız arkadaşım babasını kaybetti ve çok üzgün. Onu öyle gördüķçe içim kan ağlıyor. Hiç bir şey yapamıyorum çünkü son sahneydi yaşananlar. Üzülme yanındayım , toparlan vb. demek yetmiyor. Ben mi kadersizim yoksa uğursuz muyum. 2008 yılında kendi babamı kaybettim. Şuan öyle bir psikolojodeyim ki kendimi uğursuz görüyorum benim uğursuzluğum olduğunu düşünüyorum. Size tek önerim dostunuzun eşinizi ve ilk olarak olarak da ailenizin değerini ve kıymetini bilin çünkü hayat sevdiklerinizle güzel onları kaybetmeyin. Iyi günler.
