171.
-
bundan yıllar yıllar önce ben bir tamirci çırağı iken
bu kez ustam sabah temiz kıyafetlerle gelmişti tamirhaneye
gözleri umut dolu yüzünde bir parıltı dünyanın en mutlu insanı ...
- vay usta bu ne fiyaka ???
+ olm bugün ben yokum gelenleri idare et
- olur usta
+ ayırca şu fordun tabanına zift atılacak bugün onu hallet
- olur usta
ustam çıkmadan kirli aynada bir kez daha kendine baktı .. gömlek yakalarını dikleştirip
atladı murat 131 e uçtu gitti umutla döndü köşeyi.
aksam beş gibi işleri bitirdim; takımları topluyorum ustanın araba köşeden belirdi.
ağır aksak gelip her zamanki yerine park etti.
ustanın yüzü asıktı, sanki büyük bir ünvan maçı kaybetmiş boksör gibi omuzları düşmüştü.
- cesur, oğlum bugün sen erken çık dükkanı ben kapatırım dedi.
bu kez başımı salladım hiç bir şey söylemeden çıktım.
kafamda bir çok karışık duygu ile eve doğru yürürken
onbir yaşındaki bir çocuk aklı ile bu durumu anlamaya çalıştım
belli ki birini her şeyden çok seviyordu ve o hayatında bir şekilde varken başka bir adamdı.
o yaptığı işin cennetiydi belkide ...
o gün ustam dünyanın en mutlu insanıydı bir süre.
aksamına bir şey kalmasa da aşk denen şeyin o büyük insanları ne hallere soktuğunu görmüştüm.
biz arabaları tamir ediyorduk onları teslim ederken aldığımız üç beş liradan bir de müşterinin yüzündeki memnuniyetten besleniyorduk.
oysa hayat bizi pek beslemiyordu mutlu olduğumuz şeyler çok azdı.
üstümüzdeki kirli tulumlar ortalama on saat üstümüzde kalır içindeki temiz insanları gölgelerdi.
ertesi gün sabah dükkana gittiğimde dükkanın kapıları açıktı.
ustam taburesine oturmuş bir elinde çayı bir elinde sigarası dumanlar içininde öyle sesiz sesiz oturuyordu.
- günaydın usta dün nuri abi (boyacı) geldi bizim şu fordu sordu.
+ ford tamam cesur bugün gelirse boyaya alsın nuri
[adam sabaha kadar çalışıp 3 günlük işi bir gecede bitirmiş.]
+ bi de cesur bugün ben yine yokum , haftalığını üst çekmeceye koydum iş çıkmazsa öğleden sonra dükkanı kapatırsın.
- olur usta ama bir şey diyicem ?
bir çocuğa nasıl bakılırsa o şekilde yüzünü yukarı kaldırarak
+ he söyle
[üstümdeki tüm çocuk şımarıklığımla ]
- okuycam mühendis olucam kurtarcam bu hayattan seni * ))
o demin ki asık suratlı adam bastı kahkahayı
+ haa haaa haaaa hadi insallah hadi insallah
ben mühendis oldum olmasına ama ustamında durumu çok iyi şükür.
halen işleri aynı usul zor olsa da bir şekilde bir dünyalığı yapıp başka biriyle çoluk çocuğa karıştı
ve hayattan bir tat alıyor.
ben o ertesi sabah ustam kendine birşey yapar diye çok korkmuştum ama adam işine gücüne verip kafasını bir şekilde dağıtmış.
o gün buluştuğu kızda özetle devam etmek istememiş senle olmaz demiş.
bazen umutsuzluğa düştüğümüz durumlarda çok da dibe vurmadan bir şeye sarılmak lazım.
zaman her şeyin ilacı.
