Benim için Görüldüğünde hala kalp ritmimin değiştiğini fark ettiren platonik aşktır.
Bundan belki 3 ay önce falandır, günlerden bir gün burada ona dair bir şey yazmıştım ve bu yazı şimdi görsem yüzüne bile bakmam babında bir yazıydı yanlış hatırlamıyorsam. Aynı hafta yıllar sonra ilk defa gördüm ve Kalbimin ritmi biraz değişip daha hızlı atmaya başladı gördüğüm an. Yine de unutmuşum bence, lisedeyken kan yüzümü terk eder, yüzüm kireç gibi olur, dudaklarım mor rengini alırdı çünkü. Hiç değilse sadece kalbim biraz daha hızlı atmaya başladı o kadar. Lisedeyken Arkadaşlarım anlardı beni görünce, yine onu mu gördün diye sorarlardı.
Daha da aynısı olmadı zaten. Insan tanımadan da sevebiliyormuş ama tanıyor olsam sever miydim orası kocaman bir muamma. Daha da birini gördüğümde böyle olur muyum, hiç sanmıyorum. Sevdiğim ve üzüldüğüm için pişman mıyım? Hayır. Yine o yıllarda olsam, yine aynı yerde bulunsam onu severdim. Zira yıllar sonra bile onu kime göstersem verilen tepkiler haksız olmadığımı kanıtlar nitelikte oldu. Kim o yaşlarda olsa severdi. Ben de onu sevdim.
