dilden dile dolaşan şöyle bir efsanesi vardır.
--spoiler--
eski vakitlerde dershane çıkışı dershane öğretmen ve yöneticileri üst kattaki kantinde toplanıp kumar oynarlarmış. ortada büyük paralar, paranın olmadığı vakit eşyalar konuşurmuş. bu kumar partilerine kantinci servisleriyle renk katarmış. bir gün kumar masası bir kişi eksik kalmış. öyleydi böyleydi derken kantinci gelmiş akla ve masaya oturtmak için öneri sunmuşlar. kantinci "neyi mi koyarım da sizlerle oynarım" demiş.* zengin kişiliklerde kendilerinden pay koymuş ve kaybetmesi dahilinde borcunu ödeyene kadar bedava çalışmasını önermişler. kantinci kabul etmiş ve masadakilerin dershane binası dahil neyi var neyi yok almış. ve uğur dershanesini kurmuş.
--spoiler--
kantinci anlatmıştı lan**. o vakit şöyle bir bkz gelir akla.
(bkz: at yalanı sikiyim inananı)
