Küçükken gizli gizli yaptığım hede. 80° limon kolonyaları vardı tarişin tırtıklı cam şişelerde bir içtiniz mi tekila içmiş kedi gibi evin içinde dans ederdiniz. O yüzden kimse yokken içerdim ki tepinmelerimi kimse görmesin. Bahçede avlu boyu koştururdum acısı geçene kadar sonra bir yudum daha. Zaten ağız deliği küçücük, isteseniz de oluk oluk içemezsiniz ama o bir damla yeterdi, haydi yine. Bir noktadan sonra ağzınız yirmi novalgin yutmuşsunuz gibi uyuşuyor midenizde alevler dans ediyor ister istemez bırakıyorsunuz. Ama hiç kafa yapmadı.
Annemler birkaç kez yakaladı, alkolik olacak galiba diye ayılıp bayıldılar, sonuç: Sadece bara gittiği zaman içen, evde maç izlerken bile aklına içki gelmeyen bir tip. Yani çocukluk korkuları şunları bunları sizi şekillendirir o bakımdan fos çıktı. Belki cola düşkünlüğümü tetiklemiştir.
