biri 'askerde' diğeri askerden geldikten sonra akli dengesini kaybetmiş iki eski dostla karşılaşıp sohbet ettim. ikisi de tanıdı beni. Biri eski olayları hiç hatırlamıyor, diğeri ise belirli anılarda takılı kalmış, ileri gidemiyor.
Neden diye düşünüyorum;
ikisinin de madde geçmişi olduğunu biliyorum ama her madde kullanan da delirmiyor sonuçta. Ailevi nedenler desem (çünkü ikisinin de ailevi sorunları mevcuttu) ailevi sorunları olanlar da delirmiyor. Ama ortak noktaları olması ilginç. ikisi de gençliğinde çok gülerlerdi. Saçma salak her şeye aşırı şekilde gülerlerdi. Bizi de güldürürlerdi. Çok konuşurlardı Ama o dönemlerde, ileride bu arkadaşların delireceği kimsenin aklına gelmezdi.
Birini ailesi dışlamış; dağda kulübe yapmış kendisine orada yaşıyor. Aç kalmıyorum, Bir şekilde yemek buluyorum, Sadece sigara alamıyorum diyor. Kilosu falan yerinde. Kıyafetlerini de normal bir insandan ayırt edemezsin, düzgün sayılır. Diğeri ailesiyle beraber hala. Bir ara tostçuda tost basıyordu ama sürekli iş değiştirdiğini duyuyordum. Sanırım yapamıyor diye çıkarılıyor veya başka nedenlerden ama her ikisi de işsiz şu anda.
Hayat her insana göre zor olmayabilir ama hayat bazılarımız için gerçekten çok zor arkadaşlar. Yaşıyoruz ama biz kimiz? neyiz? biz gerçekten biz miyiz? Düşünmemiz lazım.. yenik düşen arkadaşlarımıza yardım etmemiz lazım.
Ben henüz delirmemişken bunları yazabildiğim için şansıyım. Siz de öyle..
