nasıl desem??? siz katilini tanıyan birini gördünüz mü hiç? işte ben katilimi tanıyanlardanım...
içimdeki tüm güzel duyguları lime lime edip kanata kanata öldüren,insanlara olan güvenim namına hiçbir şey bırakmayan, hepsini söke söke çekip alan birini tanıyorum...
bu da bir çeşit katillik değil mi? birini öldürmek için illa silahla, bıçakla deşmeniz gerekmiyor. bazen laflarınız, davranışlarınız da karşınızdakini öldürmeye yetiyor. üstelik bunlar tekrar tekrar yapılıyorsa tekrar tekrar ölüyorsunuz.
ne zaman düzelir diye umutlansam, başka bir yerden vuruyor beni...
o lale devrinde yaşıyor şimdi...eller hava modunda bir hayat sürüyor. kötü günleri bitti ya, bana ihtiyacı kalmadı...
bense karışık duygular içindeyim. birçok duyguyu bir anda yaşıyorum. öyle çok "keşke"m var ki...hiçbir şeye yaramayan keşkeler bunlar...
ama tek bir şeyden eminim; bu hep böyle gitmeyecek, rüzgar bir gün onun için ters yönden esecek, alt üst olacak, neden böyle oldu diye kendine sorarken aklına gelen ilk kişi ben olacağım. evet; bana yaptıkları yüzünden o da kötü şeyler yaşayacak...ne demişler "ilahi adalette zaman aşımı yoktur"
yanına kar gördüğü şeyler var ya, işte onlarında zarar dönüştüğü günler gelecek...
duygu durumum bu işte...bekliyorum...gözlerimdeki öfke dolu yaşlarla, "neyin var?"sorusunu soranlaraa verdiğim "yok bir şey, iyiyim"cevabımla bekliyorum.
