ne çeşit olursa olsun, ayrılığın her daim ağrılı olması durumudur.
önce, belki bir tebessümle başlıyor belki bir inatlaşmayla, ne şekil başlarsa başlasın, aşk güzel başlıyor aslında. baştaki tatlı heyecan, kalp çarpıntıları zamanla azalsada, yerini başka şeyler dolduruyor belkide doldurursa, boş kalmazsa devam ediyor. zamanınızın büyük bölümünü ona ayırıyorsunuz gönüllü olarak. kısada olsa geçirdiğiniz süre, onu hayatınınızın merkezine alıp yerleştiriyorsunuz belkide bir daha asla bunu yapmayacağım dediğiniz eski ayrılıklarınızda, kendinize verdiğiniz sözü unutarak. alışıyorsunuz ilk başlarda herşeyi farklı gelen sevdiğinize. kokusu, dokunuşu, nefesi, bakışı, sarılması herşeyi farklıdır ama herşeyine zamanla alışıyorsunuz, kabul ediyorsunuz kalbinizin en güzel misafir odasına. belkide baştan hissediyorsunuzdur onun hep kalbinizde 'misafir' olarak kalacağını, birgün gideceğini..
herşey çok güzelken, birşeyler ters gitmeye başlar sonraları. yaşanılan, elinizde olmayan sorunlar, yükler ağır gelmeye başlar her ikinizede. taşımak, sırtlanmak, omuz omuza verip destek olmak lazımdır birbirinize ama olmaz, birşeyler ters gitmeye başlamıştır işte. gurur girer devreye, "o yapsın, o düşünsün"ler girer aranıza. kemirir içten içe, kaya gibi sağlam sandığınız ipek kozanızı. ve son'a gelinmiştir artık. ikinizinde boğazında bir koca bir yumru oturuverir. aklınızda olsada ayrılmak, diğerinden beklenir son andada olsa "hayır ayrılmayalım" denmesini. ama olmaz beklenen laflar yine duyulmaz, yine söylenemez. son kez bakılır sevdiğinin gözlerine ve farklı yönlere doğru hızlı adımlarla uzaklaşılır o ortamdan. mideye saplanan ağrı nefes almanızı zorlaştırır bir an. dayanamayacak geri dönecek, belkide arkamda şu an paranoyaları yaşarsınız ama giden gitmiştir artık. ve sonunda, gözlerinize hapsolmuş gözyaşı firar eder..
