Işık azdı.
Çekim yapmak için elimizde ki ekipmanlar yetmiyordu.
Daha fazla ışık için dışarıya çıkmaktan başka çare yoktu.
Gözle görülebilen güzellikleri kayda almak için çalışıyorduk.
Toprakta büyüyenler insanlığımızı utandırıyordu.
Çok gelişmiş insanlardan daha hızlı büyüyorlardı.
Konuşmayı bize göre bilmiyorlardı.
Tabiat konuşuyordu.
Duymayan kulaklara görmeyen gözlere sahiptik.
Saksının dibinde ki sararmaya yüz tutmuş,kökleri kurumuş canlı adaylarıydık.
Yoğun bakım ünitesinde insanlığımızla beraber hayal ettiklerimiz yargılanıyordu.
Girdiğimiz sınavlarda doğru cevaplarımızın karşılığı yanlışlar değildi.
Hayaller bizi takip eder tıpkı bizim onları takip ettiğimiz gibi.
Kimi ölmeden önce yazardır yada senarist.
Kafaya takacak bir şeyler vardır.
Işık yok işte.
