hatay'da bolca mevcut kendilerinden. ablamın eşi bir arap, iki anadili var türkçe ve arapça. ikisini de akıcı konuşuyor. fakat annesi ve babası kırık bir türkçe konuşuyor. onların anne babasi ise neredeyse hiç türkçe bilmiyorlar. yani neredeyse 3 nesil içinde türkleşmişler. birçoğu suudi arabistan'da çalışıyor, arapların o hallerini görünce atatürk'ün hatay'ı almakta ısrar edip kendilerini türk vatandaşı yapmasına tekrar tekrar şükrediyorlar. türkleşmekten gurur duyuyorlar.
fakat ben bu durumu dramatik buluyorum. yeni nesiller arapça anlıyor fakat konuşamıyor. onların çocukları anlayamaz hale gelecekler ve binbir çeşit rengi olan türk toplumu giderek tek tipleşecek. bu küçük arap grup özelinden yola çıkarak ülkemizdeki azınlıkların mahalle baskısından dolayı kültürlerini ve dillerini terk etmesi beni üzüyor. en güzel türkiye en renkli türkiye'dir.
