ömer vargı'nın yönettiği, yavuz turgul'un yazdığı, içinde şener şen ve rasim öztekin'in oyunculukları ve bir de aslı tandoğan'ın dillere destan güzelliği dışında elle tutulur yanı olmayan türk filmi. aslında temalar klasik oldukları için sağlam. eski ile yeninin savaşı, eski ile yeninin uyum çabası, sürmeli'nin tüm racon masasından daha delikanlı oluşuyla heteronormatif kabullere çakışlar falan.
filmin küçük küçük her sahnede kendini gösteren sıkıntılı rejisi yavuz turgul'un elinde olsaydı belki bir tık toparlardı ama sorunun büyüğü sahneleme ve replik düzeyinde. bu film de eşkıya ve benzerleri gibi bence modern bir masal anlattığından yok orda bomba patladı polis gelmedi gibi gerçekçilik sorunlarına girmiyorum. filmin derdi bu değil. ancak bazı bazı holivut çevirisi hissi veren replikler, rasim öztekin'in bendeki göt hiçbirinizde yok cümlesinde var olan güzelliğin cümlesinden yoksun. kenan imirzalıoğlu'nun oynadığı karakterin birkaç dakika arayla hem patron'a hem karaca'ya anekdot anlatması gibi tekrarlar da sıkıcı. (bunu demişken, nolanlar joker karakterine hep aynı anıyı farklı şekillerde anlattırarak harika çözmüşlerdir bu sorunu misal)
özetle bazı replikleri kitap alıntısı gibi duran, sahneleme ve kurgu düzeyinde kolaya kaçılmış, basit ve düz bir olay örgüsüne sahip vasat bir film. hah bir de... kenan imirzalıoğlu da yer yer hiç fena değil.
