günümüz yazarlarının canına okuduğu üç noktadan sonra, canına okuyacak başka bir noktalama icat etmesi ve onu da yanlışlarla donatması anlamına geliyor olabilir. dilin gelişimi, kaidelere bağlı kalarak ustalaşan, ustalaştıktan sonra yeni yollar açanlara bağlıdır. yani eline her kalem alan, yeni bir noktalama işareti ile karşımıza çıksa bunun adı özgürlük olmaz. bu iki nokta, kendisine yüklenen anlamlar değildir mesela. yarım kalmışlık değildir, okura kapalı mesaj verme aracı değildir. tavır alma, çaktırmadan iğneleme aracı değildir. iki nokta diye bir şey yoktur çünkü. dilin geniş kaideleri içinde kendimizi ifade edebilecekken nedense kaideleri sıkıcı bulup kendi kurallarımızı koymaya kalkıyoruz, çoğu kez de geçici bir hevese noktalama işaretlerini kurban ediyoruz.
not: edebiyatla ilgilenen, metin düzenlemesi yapan, yazan ve yazdıklarını yayımlanmaya değer bulan herkes için.
