bir zamanlar yaşlı bir dede varmış.
Tutturmuş oğlu ve gelinine beni evlendirin diye.
her gün her gün aynı şeyi söylüyormuş. Beni evlendirin. Evlense 3 gün sonra ölüp gidecek gelene de kalana da yazık olacak. Ama adamın aklı fikri evlenmekmiş.
En son gelin dayanamamış demiş ki " yahu etme kurbanın olayım. Bi atımlık barutun var. Gel onu da bana kullan da bizi rahat bırak artık."
şimdi deveci bunun neresinde diyeceksiniz.
anlatayım;
Bir arkadaşımız var albaylık falan yaptı. Deveci falan işte.
Biri buna vermedikçe bize rahat yok.
deveci kendimi feda ediyorum olum. Gel bana vur da sözlük rahat etsin amk.
