iğrenç bir söylenti. sadece kendisi değil, arkasından çıkan söylentiler de öyle.
okul servisinde 8 yaşında iki çocuğuz. seçim dönemi olmalı. her yerde afişler. arkadaşım kulağıma doğru yaklaşıp, -siz de shp ye oy vereceksiniz değil mi? diye soruyor. bilmiyorum diyorum. çünkü bilmiyorum. tabii shp ye oyvereceksiniz diyor, çünkü siz de alevisiniz. bu konuda da hiçbir fikrim yok. alevi mi? hiç duymadım. şey, kadıköylüyüm diyorum. bir de giresunluyuz diyorum. elbette alevisiniz diyor, alevi olmayanlar evlendiklerinde ilk önce kayınpederleri ile gerdeğe giriyor diyor. ama siz iyi insanlarsınız. iyi insanlar alevidir diyor. iyi insanlar shp'ye oy verir.
iyi insanları biliyorum ama aleviler kim anlamıyorum. aylar sonra bu bilgiyle ne yapacağımı bilemediğimden, anneme gidip biz aleviyiz ya, ne zaman oldun sen alevi diyorum. kadın şaşkınlıktan ölecek. nereden duydun bunu diyor. alevi değiliz biz. o günden sonra, aynı evde yaşadığımız dedemle annemi bir arada gördüğümde sürekli soruyorum kendime: alevi değiliz, iyi insanlar değil miyiz? dedem, annem... biraz aklım erince tüm bunların iğrenç olduğunu anlıyorum tabi. mumsöndü diye de bir iğrenç iftira var. daha da büyüyünce insan menfaatinin daha ne iğrençlikler kurabileceğini öğreniyorum da; o iki tane 8 yaşındaki çocuğun aklının içine bırakılan pisliği tabi temizleyemiyorum. 8 yaş diyorum. bakın neler konuştuk o yıllarda.
