Sivrisineğin değerli olduğu kafamızın içerisinde hala hayatın ne olduğunu anlamaya çalışıyorduk.
Defalarca yenilmiş ve defalarca zaferler kazanmıştık.
Zaferleri sindirerek sevinçlerimizi dışarıya belli etmemeye çalışmıştık.
Kendi yolumuza giderken bir anda kafamız kısa devre yapıyordu.
Aranıyorduk belki de.
Biz ayıp olmasın diye mutluluklarımızı dışarıya vurmuyorduk ama kafamız bir zamanlar kaybettiğimiz duygusal müsabakaları zihnimizin en taze yerinde yeniden gösterime sunuyordu.
Restorasyon edilmiş hatıraların bir kez daha canımı yakmalarında dönüp ardıma bakıyordum.
Bıraktığım hiç kimse hiç bir şey yerinde değildi.
Belki de yanımda olmak isteyen yoktu.
Başka bir şey yazmak için yola çıkmıştım.
Kafam karıştı işte.
Kafa çok zaman geriye gidiyor.
Hatıralar ve anımsama mekanizması.
Çocukluğum,özgürlüklerim ve ceviz kabuğunun içerisini mekan etmiş tedavisi imkansız aşklarım.
Sarhoşluğumun kendine has hissettirdiklerinde akıl hastası olmamak için hiç bir şey yapmıyorum.
Sivri sinekler de değerlidir ve onlarında bir takım hakları vardır tıpkı karıncalar gibi.
