bu film neden bu kadar az sinemada kendine yer buldu ve neden sahnelendiği salonlarda da bir elin parmağını geçmeyecek sayıda seyirci var -bunun sonucu olarak gösterimden kaldırılmaya başlandı- ve belki de bir haftaya kadar hiçbir salonda bulunmayacak?
her başarı cezalandırılır, belki de bundan...sevgi, saygı, empati, vicdan, merhamet gibi güzel duyguların yanı sıra geçmişinizi, çocukluğunuzu, gençliğinizi hatta gelecekteki yaşlılığınızı dahi bu filmde görebilirsiniz.
zihni göktay'ın bu filmde olduğunu bilmek bile yeter, sırf onun için bile bu filme gidilir. o kadar doğal ve o kadar yetenekli ki...bu yıl tiyatroda iki kere kendisini izlemek nasip oldu ve hatta kendisiyle fotoğraf çektirmek de...sırf atatürk arboretumu sahnesi bile bu filmi izlemek için tek başına bir gerekçe. 35 yıl önce zihni göktay "atla gel şaban" filmi çekimleri esnasında kemal sunal ve set arkadaşları ile atatürk arboretum'una girmek istese de yasak olduğu için alınmaz ve 35 yıl sonra ilk defa burada ona bir film sahnesinde -ki filmin beni ağlatan ilk sahnesidir- rol almak nasip olur ve bu durum onu da duygulandırmıştır, tam da bu sahnede gözlerinde o yaşantıyı duyumsamak mümkün.
bu film beni zaman zaman güldürdü ama daha çok duygulandırdı/ağlattı.
illa bir filme gitmek istiyorum diyorsanız bu film sadece bir opsiyon olarak kalmasın; bedelini ödeyerek sinemada izlemeseniz dahi bu filmi bir şekilde izlemenizi tavsiye ederim.
