her hafta medikal terapi amaçla kullandığım yüksek dozda gaz veren bir tür ilaç.
bu filmi bu kadar güzel yapan taraf sadece ve sadece filmin her repliğinin altından derin anlamlar çıkması. adam sana ya "anaaaam aslında burda bu böyle olduğu için böyle demiş de bunu o yüzden yapmış laaaa." tepkisi verdirtiyor, ya da "hay ağzını öpeyim tyler abi. hepimiz aslında dans eden dünyanın boklarıyız. sahip olduklarımızbızızı..... ben birey......kim.....kapital???.....tanrı beni sevmiyo....ühühüüüü...evet doğruu....gelsin, sistemi dövdürtcem dayıma...görceksin sen olm..." gibisinden dışavurumlarla bizi bizden alıyor.
o değil de yaklaşık bir ay önce para biriktirip çok beğenerek aldığım ray ban gözlüğümü çaldırdım. bi an bi kan beynime sıçradı. annemi aradım sevgilimi aradım; "ama onlar birer tyler durden değildi."
açtım fight club'ı izledim. psikolojik destek ünitesi niyetine okudum filmi. bu yazı gözlüksüz geçiricem. gözlük ne ki lan. sonuçta sahip olduğum bir şey bana sahip olamayı bırakmış, ben peşinden mi koşacağım onun der bırakırım ağlanmayı.
bu film hayatta aldığınız her darbenin ardından izletebileceğiniz ve size yardım edebilecek tek film. başka tanımam üstüne.
