maksim Gorki'nin çocukluğum' la başlayıp Ekmeğimi Kazanırken'le devam eden ve Rus dilinde yazılmış en güzel otobiyografilerden biri olarak kabul edilen üçlemesinin son kitabıdır. Gorki'nin üniversiteleri; ona kendi hayatlarının acımasız gerçekliğini öğreten gerçek insanlardır. Toplum dışına itilmiş yersiz yurtsuz aylaklar ve serserilerdir. Açlığı, zulmü ve baskıyı; devlet ve kiliseyle ilişkilerini sorgulayan devrimcilerdir. Kürek mahkumları gibi sürekli çalışan, hayatlarını aklın rehberliğinde yaşamak isteyenlere düşman olan mujiklerdir.
--spoiler--
Birçok kez, insanların sadece sözde acıyan ve seven olduklarını, iş gerçekten acımaya ve sevmeye gelince hiç umursamadıklarını, belki de kendileri de farkına varmadan yaşamın genel düzenine boyun eğdiklerini gördüm.
--spoiler--
