lisedeyken herkes top peşinde koşarken, bileğimi kimsenin bükemediği oynadığım tek oyundu. boş zamanlarımda capablanca, lasker vb. ünlü satranç ustalarının hayat hikayelerini okur, büyük hayranlık duyar; açılış ezberlemeye çalışırdım. evdeki tübitak dergilerinin satranç bölümünü bir başka özenle okurdum.
seneler geçti. il birinciliklerim de oldu. çok ağır madara olduğum maçlar da.saldırgan fakat temkinli bir strateji izliyordum.böyle oynamak amatör maçlarda çoğu kez öne geçmenizi sağlayabiliyordu.fakat kendi denginiz ya da bir tık üstünüz bir rakiple karşılaştığınızda tökezlememeniz işten değildi.
üniversitedeyken okulun bahçesinde
dev bir satranç tahtası vardı.arkadaşlarla orada satranç oynardık. sonra loldü dotaydı derken unuttuk satranca olan aşkımızı sözlük.aranızda hala oynayan varsa, ne yapınız ne ediniz lütfen bırakmayınız satrancı. oynayınız oynatınız bu güzel oyunu.
