Sentetik bir çorabın bacaklarını sarmalaması mıydı seni bende kusursuz kılan.
Gözlerimi boyayan seni uzaktan gördüğümde bakışlarımın ilk takıldığı yerdi.
Gördüm ve gaza geldim.
Sen benim için ulaşabilecek son noktaydın.
Uğruna bir sürü hikayeler yazıp,sabahlara kadar içip seni dileyecektim kendime.
Tanımadan,merhaba demeden sıcak hayaller kurup yalandan ısıtacaktım buz tutan yalnızlıklarımı.
Nemli elinin ıslatan dokunuşlarında gözlerimi kapayıp kendime mutlu bir tablo çizecektim.
Mutluluğun resmi kafamın içerisine çivilenmiş ve gözlerimi kapatıyordu.
Alt tarafı sentetik bir çoraptın ve yakından gördüğümde bütün hayallerim yıkılıyordu.
Oysa ki uzaktan ne kadar güzel gözüküyordun.
Her şey seni yakından tanıyıncıya kadarmış.
