günlüklerinde aldığı eğitimin kendisine pek çok açıdan zarar verdiğini hatta mahva sürüklediğini belirtip eğitiminde payı olan herkesi başta anne baba ve öğretmenlerini
suçlayan yazar. eğitim ile kendisini olduğundan değişik bir insan yapmayı hedeflediklerini söylüyor ve şöyle güzel bir tasviri var:
bir viranenin küçük bir sakini olmalıydım; kulaklarım kargaların çığrışmasında, üzerimde kargaların uçuşan gölgeleri, ay altında serinleyerek; yaban otları gürlüğünce içimden fışkıracak olumlu özelliklerin baskısı altında ilk zamanlar biraz güçsüz; dört bir yandan, yıkıntılar arasından sızarak sarmaşık yatağıma vuracak güneşte yanmış...
aklınızda canlandırabildiniz mi? çok güzel bir ortamı yine çok güzel betimlemiş. belki de yazar haklıdır belki de bir virane sakini olarak yetişsek çok daha kendimiz ve doğal olarak çok daha huzurlu olacaktık.
