uzun süre bu konuya kafa patlamıştım ta ki en son denememden sonra 1 hafta psikolojik sorun yaşayana kadar.
insanı psikolojik hastalıktan kurtarabilecek tek şahıs yine insanın kendisidir.
o gece -son denemenin olduğu gece- ilkkez bu kadar çok yaklaşmıştım arzuladığım o astralin sonucuna. kulak çınlaması, kalp atışı, -o da ne öyle kalbim yerinden çıkacakmış gibi- gözler gri bir sonsuzluk görüyor, ve yatak tıpkı bir bataklık, batıyordum en dibe. yaptığım heyecan ve ufak bir korku çıkmama engel oldu. benim için çok yorucu ve üzücü bir durumdu bu. siktir et diyip uyudum. o gece 5 katmanlı rüya gördüm. 5 kere aynı sıçrayış üst üste gerçekleşti ama tek bir rüya içinde. ve gelen diğer 6 günün ağır kabus seramonisi. 7. gün tıpkı elm sokağı kabusu karakterleri gibi uyumamaya direnir bi vaziyette kendime verebildiğim cesaret telkinleri doğrultusunda ve duaların yardımıyla artık cesaretli bir korkak olmuştum ama kurtulmuştum. şimdi kabus görünce tekrar yatıp devamını görmek istiyorum. ne kadar gereksiz bir şey olsa da hem iyi hem kötü bir tecrübe elde etmek iyi olmuştu aslında.
bu işi yapacak kişiler için (bkz: franz bardon)'nun hermesçi bilimlere giriş kitabı ve (bkz: renan seçkin)'nin astral kapılar serisi tavsiyemdir. renan seçkin çok fantastik kaçar. franz bardon çok felsefik.
