Arkadaş bu nasıl albümdür, 1 numaram sürekli değişiyor. Önce Tornado Of Souls, sonra Hangar 18, daha sonra Holy Wars... The Punishment Due, şimdi de Take No Prisoners. 1 numaram hiç bir zaman olamasalarda Poison Was The Cure ve Rust In Peace... Polaris de şahanedir. Enstrüman bakımından şölen resmen bu albüm, zaten çalabilen veya çalıp söyleyebilen o kadar azmış ki, gitar partisyonları özellikle aşırı zor olduğu için adına kitap yazılmış. Megadeth'in tek sevdiğim albümüdür ayrıca, resmen sanat. Riff, solo şöleni yaşatıyor bütün şarkılar. Özellikle ilk 3 favorim olan parçalar...
Edit: Bu albümün bu kadar güzel olmasının 2 sebebi var, Nick Menza ve Marty Friedman.
