Keskin düşüncelerini tam olarak anlatamadığı kalemtraş ile ucunu açamadığı kalemleri vardı.
A4 üzerine yazmaya çalışıyordu ama yanlış yazdıklarını silmek için silgisi yoktu.
Sağ eli ile yazmaya çalışırken defterin yaprağını kırıştırıyordu.
Ataçlar yetmiyordu.
Kırtasiye dükkanlarının önünden geçerken canından canlar kopuyor bakışları zafer çığlıkları atıyordu.
Bak cin ali bak bu kalem.
Kalem defterin üzerinde yazmaya yarar.
Bak bu kitap okumak için yazılmış.
Okunmayacak kitap ne işe yarar ki?
Benim yazdıklarımdan ne farkı kalır ki?
Geçmişte kalan kütüphanelerin sıcacık ortamlarında okunmayı bekleyen sarı sayfaların hak ettikleri davranışların aksi yaklaşımlarda çöp tenekelerinin önünde bir sürü eski kitap görüyoruz.
Ağaçtan yapılan sayfaların kutsallığında diyeceklerimizin son bir kaç cümlesinde;
Söyleyecek bir sürü cümlemiz var ama toplumda bunun karşılığı yok.
