inanılamaz ve anlaşılamaz biçimde, cehalet ve milliyetçiliğin tavana vurmasıyla çevremdeki herkesin içinde görmeye başladığım ucube.
basının verdiği şövenist gazla mıdır, yoksa yıllardır sağ parti iktidarlarının halkı doldurmasından mıdır, kötü giden ekonomiyi, açlığı ve mutsuzluğu milliyetçilik gibi bir yamayla örtme arzusundan mıdır bilinmez, faşizm toplumun kılcal damarlarına işlemiş durumda. artık insanlar "ben kürt türk ayırmam" dediği zaman önemli bir iş yapmış oluyor, sanki aksini yapması normalmiş gibi de, büyük bir fedakarlık yapıyormuş gibi.
artık görüntüden ırk tahlili yapıyoruz: aa bak bu çerkez şurasında belli, bu laz, bu kesin kürt baksana ten rengine, aman bunda yunan kanı vardır... hayır, neyi değiştirecekse ırkı? futbol milli takımının kazandığı maçlar bile savaş kazanılmış gibi lanse ediliyor her gün manşet hatta ekstra kapaklar.
bazen durup düşünüyorum birileri bana şaka mı yapıyor diye. yok, inanılmaz ama gerçek. kimsede açık açık yaptıkları faşizmin farkında değil. kürtlere ölüm diye bağırırken, ya sev ya terk etçilik yaparken, hrant dink öldürülürken, hristiyan misyonerler ölüm tehditiyle gezerken, halk bariz biçimde iç savaşa doğru sürüklenirken ortalama üstü eğitime sahip olduğunu düşündüğüm sözlük ortamında bile sanki çok doğalmış gibi aşırı milliyetçilik, şövenizm ve hatta faşizm yapılıyor. silkinmeliyiz diye düşünüyorum, acilen.
