Küçükken civcivim vardı 2 tane. 3 yaşlarındaydım, tabi ozamanlar izmirdeyiz hayat güzel. Her gece onlarla uyurdum. Bir gün dışarı çıkardım yine onları. Hadi koşu yarışı yapalım demişim. Civciv ya bu koşu yarışı yapılır mı. Koştum koştum baktım önümde kimse yok. Tam ben kazandım diye sevinirken baktım ki civcivim ölmüş, üzerine basmışım. Ondan sonra düşünün bendeki psikolojiyi.
