hiç sahip olmadığım korkudur, birkaç defa ölümle burun buruna geldim ama gayet normal geldi.
anlatmak istediğim farklı bir konu var.
(atayısa ders veren nurlu dede hikayelerinden değildir)
bir arkadaşım vardı eskiden, kendisi sabahtan akşama kadar içer, kafasına esince gidip ilk bulduğuyla yatardı.
bir gün bana "ölümden sonra ya cehennem varsa ve yanarsam" diye korktuğunu söyledi.
dedim kızım o zaman seni yorgana saralım öyle yaşa, çarşaf paklamaz artık.
ık mık derken bir tanıdığının ölüm haberi geldi, arkadaşıydı sanırım.
bizimki iyice ateş aldı, depresyona girmeler, kafayı dağıtmak için deli gibi içmeler...
en son muhatabı kestim kendisiyle, şimdi büyük ihtimalle aynı durumdadır.
