tolstoy ,thoreau, london, byron isimleri sizin için bir şey çağrıştırıyorsa daha fazla zevk alacağınız filmdir. zaten filmden zevk almanızın en önemli sebebi ağlak olmanızdır muhtemelen. tahminlerime göre bu filmin son sahnesine ağlayanlar babam ve oğlum'daki "na burda durup gollarımı şöyle açaydım da gitme diyeydim" repliğinin ardından da ağlamıştır.
filmin sonunda "biz bu filmden ne anladık?" desem herkes kendi sorunlu hayatına uygun bir cevap verecektir. çünkü çoğunuz chris kadar zayıfsınız. the big lebowski 'de ne deniyordu? hah ... seni kimse yıkamaz! aile içi şiddeti bahane edip sırt çantamı kaptığım gibi alaska 'ya gitmemin mantığı nedir? jack london mıyım ki ben? altın mı arıyacaz? ulan en fazla arkadaşımda kalırım, biraz trip yaparım olur biter. hepsi bu, ötesi yok.
hem hippileri de anlamamışımdır hiç. ulan daha iyi bir hayat hakkınken ne diye beş para etmez bir macera ile ömrünü çürütürsün. şerefsizim ötenazi isteyenlere bu tırtlardan daha çok saygı duyuyorum.
filmin en güzel yeri,"yanlarına gidip yanlış insanlar olduklarını(anne babama) söylemek istemedim. çünkü yaşamak istiyordum" kısmıdır. çoğunuz aynısını yapıyor zaten. bu yüzdendir ki çoğunuz bu filmi izlediğinde kafasında içine giremediği hayatları, hiç sahip olamayacakları gelecekleri düşündü. itiraf edin hadi. bir kez olsun kendinize karşı dürüst olun: bu yüzden bu filmi sevdiniz di mi?
