şimdi ben buraya yazıyorum, bir de ülkenin kaderinin değiştiği bir akşam yazıyorum. neden derseniz filmden öyle çok bahsetmiyorum isterseniz izlemeden de okursunuz ama yine de spoiler diyelim:
düz geçersek filmde gördüğünüz gibi bir anne çocuğunu hayatın bir odadan ibaret olduğuna inandırmış ve böyle yaşamaya devam etmişti. ta ki çocuk büyüyüp biraz aklı başına gelene kadar. sonra bu gerçekliği değiştirmeye başladığında çocuğun bunu kabullenmediğini de gördük. çünkü onun büyüdüğü gerçek o değildi, dışarıda hayat olması imkansızdı.
dümdüz alıp kendi hayatlarımıza uyguluyoruz bunu. daha doğrusu ülkenin geneline öyle bir inanç içindeki insanlar, ya şaşırıyorsun olamaz diyorsun. ama oluyor işte nasıl çocuk hayatın bir odadan ibaret olduğuna inanabiliyorsa, bizim insanımız da şu anki durumunun iyi olduğuna inanıyor.
benim umudum şu yönde: umarım bu referandum gerçekliğin ilk kez görüldüğü bir inkar dönemi olur, ilk kez gerçekle yüzleşmenin verdiği şok rağmen nereden baksanız yarı yarıya bir karar var. tamamen asıl gerçekliğe ve doğruluğa adapte olup gün yüzü göreceğimiz günler de olacak inşallah.
