aslında dertleri türban değil ki. dertleri bizzat kadının varlığı. kişiliği oturmuş , gelişimini tamamlamış bir insan kapalı/ açık hiçbir kadınla uğraşmaz. onları kıyafetleriyle, etnisiteleriyle, yaşam şekilleriyle, inançlarıyla değerlendirmez. tam tersi yanlarında olur. çünkü bilir ki eşi, sevgilisi, kızkardeşi, annesi kadındır ve çok değerlidir.
ama işte böyle olmuyor. demokrasiyi sindirememiş, özgürlüğü sadece kendidi için isteyen, nefreti öğrenmiş toplumlarda ilk hedef kadın oluyor.
