ilkin biraz para birikince dandirikten arabaları alır veya performans yükseltirdim; bi ara hırs yaptım ve birkaç gün boyunca da epey kasıp tam 140 bin biriktirip lamborghini almıştım. 2.80 ivme, 350 km hizi ile beklentim yüksekti. sözde artik bütün yarışları kazanacak ve daha canlı, keyifli bir deneyim sunacaktı. oysaki tam fiyasko çıktı. hem arabadan beklediğimi bulamadım, hem de şevkim tamamen kaçtı.
o arabayi almak için bayaı heveslice oynadim, bir hedefim, gayem vardi; dolayisiyla zevk aldim... ancak sonunda amacıma ulastığımda hiç heyecanim ve amacım kalmadı, oyundan da soğudum...
Aslında hayat da boyle.. bir şeyi elde etmek için gayret et, çok calış, ve sonunda amacına ulaş. lakin tüm keyif ve heyecan da gidiyor burada, boşluğa düşüyorsun... yani o arabayı gerçekten alsam da muhtemelen böyle olacağını tahmin ediyorum.
hülÂsa, bir şeyi elde etmekten çok, o şeyi elde edene kadarki süreçler insana asıl hazzı ve mutluluğu sağlıyor. bu yüzden hayatta sonuçlardan çok süreçlerden mutlu olmayı öğrenmek gerek.
