evde bırakacak kimse olmadığından ya da ortama karışsın arkadaş edinsin maksatlı, yaşlı gününe ve ya aile ziyaretine gidildiğinde arkadan utanarak sıkılarak bakınan tiptir. öncesi böyleyken sonrasında yanaklar olmuş kıpkırmızı, üstbaş dağılmış, saçlar ter içinde bir halde 'anneeaa yine geleliiieeem' tarzı bir edayla 'uslu dur kaan!!' diyen ve elinden çekerek sürükleyen bir anne ile gün sona erer. bu adam o gün çok şanslıdır. karnı enfes börek çörekle doymuş, belkide birdaha hiç görmeyeceği ama o gün acayip eğlendiği başka çocuklarla tanışmış oynamıştır. eve gelir. anne bir duş aldırır. misafir çocuğu duruşu gitmiş, yerine ev çocuğu havası gelmiştir. tv'yi açar karşısına geçer. bazıları utanmaz hala bişiler yer.
gelelim 'yeni jenerasyon' misafir çocuklarına. onlar çok şansızdır. sadece gelirler hemen evin çocuğu ile arkadaş olurlar. o da zoraki. neden? evin çocuğu biliyor ki bu çocuk benim bilgisayarımı kurcalicak daha geçen hafta abimin küfrederek yaptığı düzeni bozacak. anasını bellicek. ama sadece 20 dakika sonra bu çocuklar kaynaşır bilgisayarın başına geçer ortak bir oyun açılır. bağıra çağırıla oynanır. kızlar oynatılmaz. onlarda anneye gider şikayet eder. şanslıysa başka kız vardır. o da onunla oynar. ya da son seçenek, teknoloji yine devreye girer. bunlara içerde tv odasında tom jarry açılır dvd'den. bunlarda bayıla bayıla izler. anneleri ellerine sıkmayı kolayı yapıştırır içeri dedikoduya gider.
bu son nesil şansızdır dememin sebebi, eski nesil çocuklar evde saklambaç kovalamaç oynardı. hatta abartıp kral ev sahibi çocuğu bunları mahalle arkadaşları ile tanıştırır sokakta, sitede artık neredelerse oyun oynarlardı. kıyak mevzudur misafir çocuğu olmak.*
