Bi kedimiz vardi. Şerbet. Babam cok severdi. O zamanlar torun vs yok tabi. Hep kucagindaydi. Bir ara 4. Kattan düştü serçe sevdasına. Ölmedi. Sadece iki gözü de şaşı olmuştu.
Gider muslugu acar abdestini alir babamla beraber seccadede yuvarlanirdi.
Bir mart sabahı cıktı gitti. Aradan aylar gecti onu bir cöp konteynirinin dibinde sarı cix bi tekirle gördüm. Çagırdım once bi tereddut etti. Lan şerbeet dedim koşarak geldi. Yüzü daha bi olgunlasmisti. Bakislari sertlesmis o parlak tuyleri sönmüstü.. Kucagima aldim biraz sevdim o esnada bu serefsizin aklina ne geldiyse birden yuzumu cırmaladi o can havliyle bi firlattim nereye gitti bilmiyorum. Yüzüm kan icinde dilimde envai cesit küfür eve döndüm. Hala burnumda izi var. Bak aklima geldi yine pzvnk.
