wimbledon 2008 finalindeki oyunuyla başlarda saçımı başımı yolmama, kendimi yerden yere atmama, bağırmama neden oldu. bu halime dayanamayan babam iskambil kagıtlarından fala bakıp:
-üzülme kızım federal* kazanacak bu macı.
-ya ne kazanması baba ya 2-0 olmak üzere.
-olsun fal çıktı bak görürsün kazanacak.
_..?!...
federer ikinci seti kaybettikten sonra:
ss:of ya küstüm sana federer bi daha sevinmicem aldığın puanlara
artık bağırmamdan, her puandan sonra konuşmamdan, saçma sapan hareketlerimden bıkan annem:
-onun da çok da s.kinde. yolda görse seni suratına bakmaz. kız arkadaşı senin kadar heyecanlanmıyo. insallah nadal kazanır. biraz da onu destekle o da görevini yapıyo hem hep federer mi kazanacak!
ss:olsuuuuunnnn olsuuuunnn federerim kazansın.****
daha sonra çeşitli uğurlar denemeye başladım*. sonunda tüm aileyi dışarı çıkarmam (özellikle kız kardeşimi) sonuç verdi ve federer 2 set aldı.
tamam dedim formülünü buldum. federer artık kaybetmez. gerçekten de odada yalnız olunca federer puanları alıyordu ne zaman kardeşim odaya adımını atsa nadal puan alıyordu ama sonunda istediğim gibi bitmedi nadal hak edererek kazandı.
üzülmedim mi? çok çok çok üzüldüm ama yaşattığı o güzel duygular için, tenise doymamızı sağladığı için, gözlerimize bayram ettirdiği için* kendisine ve nadal a çok teşekkür ediyorum.
