şimdi kendi bakış açımdan yazıyorum. şaka maka ciddi ciddi evlenmemeyi düşünüyorum. hani öyle ay aman piremsesim ben havalarında değilim. zaten o havalara girecek kadar tipim de yok. eğer bir gün evlenmek gibi bir ciddi işe girişeceksem ciddi bir ikna sürecinden geçmem gerekecek ki biri ile herhangi bir ilişki söz konusu olduğunda bile fazla seçici olurum. ki zaten bu söz konusu olma durumları da fazla olmaz çünkü o kadar güzel değilim.*
şimdi düşünüyorum bence biri bana aşık falan olmaz. olsa olsa mantıken cazip geldiğim için bi şeylere başlamak ister. ne bileyim bi çıkarı vardır yani. ya der hmmm sessiz bu kız ben bunu ezerim, bana itaat eder, ya güçsüz biridir güç alayım falan der, ya tipsiz biridir bana bu kız bakar anca der. der de der yani. ama mutlaka bi çıkar vardır. yani nasıl desem ille de o olsun durumu olmaz. o olmasa başkası olur denir ve kolay vazgeçilirim. yani öyle sevginin hiç mi önemi yok zırvalarını geçiniz. yok sevginin önemi falan.
bunun yanında günümüz şartlarına göre eğer her şey de yolunda giderse maddi sıkıntım olmayacak. hani nasıl desem ulan o para benim neyime yetecek gibi bi durum söz konusu değil. yeter de artar bile, paşalar gibi de yaşarım. hatta üzerine yatırım falan yaparım. zaten öyle çok lüks yaşayan bi insan da değilimdir. ki bu günümüzde güç demek. yani sanmıyorum kendimi birilerine muhtaç hissedeceğimi. bu da cepte.
bunun yanında öyle "ya şimdi napacam ben ühühühü" diye kalmam ortada. afedersiniz boka da batsam ıkınır sıkılır çıkarım ben o durumun içinden. kendime bu konuda güveniyorum. bi işim yarım kalmaz yani. biri gelsin de şunu benim için yapsın demem. yapmazlar çünkü. basit gelecek ama gerekirse musluk da tamir ederim, sataşanı bulaşanı da pişman ederim.
şimdi ya allasen ben neden evleneyim? çocuk meselesine gelince çok mu istiyorum 35-40 yaşlarımda evlat edinirim. cinsellikse zaten yine ciddi ciddi aseksüel olduğumu düşünüyorum. şu yaşıma kadar aşık falan olmadım çünkü. ha beğenmedim mi birilerini beğendim ama off aman ben gidip söylicem olmuyo onsuz demedim. oluyor çünkü gayet de güzel oluyor.
işte bu yüzden kendi kendime "belki" değil de "bu adam kesinlikle benim hayatımı geçirmem gereken kişi" demeden evlenmicem. çünkü neden evleneyim amk? günümü gün ederim onun yerine. gezerim tozarım. sene içinde birikim yapar yirmi günde çatır çatır yerim. missss... yalnız kalma meselesine gelince şimdi de yalnızım zaten. basit bi alışkanlığı devam ettirmek olur. düz mantıkla en azından kaybettiğim bi şey olmaz. en kötü şimdi nasılsam öyle olurum.
