"çok şükür ki" denilen mevzudur. insan bedeninin bir son kullanma tarihi var malum. en başta hücrelerin bir ömrü var ve zamanla ölmeye başlıyorlar. organlar keza aynı şekilde. hem dünyanın çilesi gerçekten insanın ruhunu bedeninin içinde yok ediyor çok uzun sürdükçe. dolayısı ile o ruhun serbest kalması ve dünyanın ızdırabından kurtulması elzemdir..
işin inanç kısmına hiç girmeden durum böyle iken işin birde inanç kısmı varken "çok şükür ki var" diyorum şahsen. gideceğiz göreceğiz ne neymiş nerede ne yapacağız. insanın en büyük gizemi değil mi ölüm.. nereden geldik nereye gideceğiz bize anlatılan öğretilen şeyler gerçek miymiş en merak ettiğimiz konular bunlar değil mi zaten..
