abimle gelirdik biz okuldan. küçüğüm ben daha ya bir ya ikinci sınıf. biz ezilmeyelim diye bizi önden çıkarıyorlar. ben gitmiyorum ama abime görünüp öyle gidiyorum ayrı gideceksek bile. neyse bu çıktı. tuttu beni kolumdan. maç mı varmış ne varmış. evle okul arası da baya var. bu öyle bi gidiyor ki ama maça yetişicem diye. "abi" diyorum "dur" diyorum yok. "ayağım acıdı diyorum" durmuyor. öyle bi gidiyoruz ki artık ben saldım kendimi ayaklarım yerde sürükleniyor bildiğin. sürüklenerek ağlıyorum, öyle saçma bi durum.
sonra eve gelince koyverdim tabi, zaten yolda da ağlıyordum. annem abime söylene söylene ayaklarımı ovuşturmuştu. o gamsız da oturup maçı izlemişti. bu arada ya 4 ya 5 o da..
