Bence aile faktörü çokta önemli değil. etki eder tabi ama benim iki tane yeğenim var aralarında iki yaş var. ikisi de aynı ortamda, aynı kişiler tarafından bakılan çocuklar ama birinde özgüven fışkırırken diğeri gözlerimizin içine bakamıyor. bende aynı şekilde ablam özgüvenlidir bende zerresi yok çok mecbur kalınca falan konuşuyorum o derece. 10 yaşında kuzenimin oğlu var babası her gün dövüyor çocuğu yemediği şamar kalmıyor dedesi annennesi azıcık şımarsa veriyor küsküyü ama çocuk ona rağmen bana mısın demiyor gözler falan fır dönüyor velet tutuğunu koparıyor. yani sadece aileye bağlamak yanlış. aile faktöründe özgüven çocuklukta da yoktur ama ergenlikte oluşan özgüvensizlik aile değil tamamen kişinin sosyal hayatı ve o anki çevresine bağlı. genelde de özgüvenin aşılandığı yıllar ergenlik dönemleridir. 13 yaşıma kadar kızlarla evcilik bile oynayacak kadar piçtim. ergenlikte nolduysa boğazım düğümlendi o günden beri karşı cinsle gereği olmadıkça konuşamıyorum amk. bence bir psikiyatriye gitmek şart aile çevre den önce beynin bazı kimyasalları eksik çalışıyormuş bu da kişiyi depresif özgüvensiz yapabiliyormuş bir ara ilaç kullanıyordum baya açılmıştım sevgilim falan olmuştu ilacı bıraktım gene eski halime döndüm.
