kimsin lan sen? adamın ikea'dan aldığı aynayı kırıyorsun? daha taksiti bitmedi. sonundan girdim mevzunun, anlatacağım.
şimdi bu klip klişesini şöyle bir canlandıralım. kadın bir şeylere üzülmüş belli ki. sevgilisinden mi ayrılmış, yoksa yemeği mi yakmış, sıla hasreti mi var, bir sebeple, aynanın karşısına geçmiş, makyaj yapıyor. ama bir yerden sonra, "s.kerim makyajını kukyajını" mı diyor artık, ne diyorsa, ruju yanağına doğru kaydırıyor. ağzı kulaklarına varıyor. ağlamalar, gözlerden rimeller akmalar. "iyicene marlyn manson'a döndük mınaki" diye içinden geçirip, "allaaahsız kimyacı, 80 mi verilir o kağıda" diyerekten camı çerçeveyi eline geçirdiği bardakla indiriyor.
madalyonun diğer yüzüne bakalım bir de. erkek kısmından. adam aynanın karşına geçmiş, hafif üzgün, içine atıyor yediği kazığı, "insanları öğreniyorum babuş" diyor. dün gece eşli batak oynarken, ortağının aç gözlülüğü yüzünden yandan batmışlar. aynada kendisine bakarken, birden çıkmış göbeğini görerek, "camışa döndük lan eheheh" diyerekten, karnını içine çekiyor ve ortamdan uzaklaşıyor.
bu kadar basit ve net. aynayla derdi yok. eren derdiyok. soyadına bak, hey allaam ya. dalga geçer gibi. ben de isviçre gibi sosyal bir devlette doğsam soyadım "dünya s.kime minare g.tüme" olurdu.
o yüzden ruju kaydırın kaydırmasına, milletin derdiyle işim yok ama aynayı falan kırmayın. gözden çıkardıysanız aynayı, bana yollayın. hep milli servet.
daha entry'i bitirmeden girdiğim edit: ibrahim üzülmez de var.
