Ben küçükken bi abla vardı. Annem beni parka götürürken apartman kapısında görüp "naber? napıyosun?" deyince "boşandım abla, kurtuldum ozandan" demişti. Ama nasıl güller açıyor yüzünde.
Baya ufaktım hala hatırlarım. değişik gelmişti o zaman. Şimdi anlıyorum ama. Olabilir bir durum..
