17. yüzyıl'ın başlarında van gölü ve doğusundaki topraklarda geçen bir aşk hikayesinin adı ve bir anadolu destanının kahramanları;
asıl adı ahmet mirza olan kerem, isfahan şahı'nın oğludur. şah'ın hazinedarlığını yapan ermeni keşişi'nin kızı aslı ile kerem birbirlerini severler. şah keşiş'ten kızı oğluna ister. keşiş bir müslümana kız vermek istemez fakat hükümdarın isteğini reddedemez; bir mühlet koşar ve bu mühletin içinde, gizlice memleketten kaçar. kerem de aslı'nın peşinden yollara düşer. işte kerem'in, sevdiği kızın ardından bütün anadolu'yu baştan başa gezmesi böyle başlar. sonunda kerem aslı'sının peşinden halep'e varır. halep paşası'na kendini sevdirir; paşa keşiş'i tehdit ederek, kızını kerem'e vermeyi ona kabul ettirir. iki sevdalının nikâhları kıyılır. fakat keşiş onlara son fenalığı yapar: kızına sihirli bir gerdek gömleği giydirir. bu gömlek gece son düğmesine kadar açıldıktan sonra tekrar kapanırmış. kerem sevdiğinin düğmelerini bir türlü çözemez. yüreğinden kopup gelen ateşle yanar, kül olur. kerem'in külleri dağılmasın diye bekleyen aslı han'ın saçları, küllerin içinde kalmış bir kıvılcımla tutuşur; iki âşığın ancak külleri birbirine kavuşur.
sevgililerin birbirine kavuşmasıyla sona ermeyen bir macera olduğu için kerem hikâyesi toy, düğün ve kış geceleri muhabbetlerinde eğlence vasıtası olan halk hikâyeleri arasında, çok sevildiği halde, başından sonuna kadar anlatılmazmış; hatta bir çok yerlerde bunun anlatılmasını biraz ayıp biraz günah sayarlarmış. kimi gecelerde son bölümün ardından anlatıcıya yapılan baskıyla sonu değiştirilip yeniden anlattırıldığı, mutlu sonla bitirildiği de söylenir. (ana kaynak: tarih vakfı yayınları - izahlı halk şiiri antolojisi - pertev naili boratav)
